Fuzûlî'den Leylâ ve Mecnûn Hikâyesi
Fuzulî hikâyeye Mecnun'un babasını anlatarak başlıyor. Arap kavmine mensup bu itibarlı kişinin varisi yoktur. Bu durum için Fuzulî'nin yorumu şudur: " Fertzendsüz âdemî telefdür Bâkî iden âdemi halefdür " (Oğulsuz insan telef olmuş sayılır. İnsanı ölümsüz kılan halefidir.) Fuzûlî ancak kabiliyetli bir oğlun mutluluk getireceğini de belirtir. Akılsız, çirkin davranışlı ve ahlâksız bir oğla sahip olanlara "ah" eder. Çünkü böyle bir velet sahip olan ana baba ayıplanacaktır, utanacaktır. Oğlu olsun diye çok çabalar harcayan bu kişinin sonunda dileği kabûl olur ve bir erkek dünyaya gelir. Bebek olmasına rağmen kişiliği hayli olgundur. Doğar doğmaz ağlayıp inleyerek sanki şöyle der: " Ya'nî ki vücûd dâm-ı gemdür Âzâdelerün yiri 'ademdür " (Varlık gam tuzağıdır; hürlerin yeri ise yokluktur.) Bebeğin cefası bol dünyadan dileği, gamını sürekli arttırmasıdır. " Zevk ile geçirme rûzgârum Fânî olana yoh i'tibârum "