HÜDÂYÎ

 MÜSEDDES

Ey ruhı bâg-ı letâfetde gül-i handânum

Tutdı bülbül gibi dünyâ yüzini efgânum

Az kalupdur çıka bürc-i bedenümden cânum

Ey lebi derd-i dile hikmet ile Lokmanum

Şerbet-i vaslun ile eyle benüm dermânum

Düşmesün boynuna hicrünle ölürsem kanum

Nice bir dür döke bu dîde-i terler nice bir

Nice bir zâyi' ola bunca güherler nice bir

Âh idüp hasret ile şâm u seherler nice bir

Nâr-ı gamda nice bir yana cigerler nice bir

Tutdı âfâkı meded dûd-ı dil-i sûzânum

Garazun cevr ü cefâ ise yiter sultânum

Ben senün pâdişehüm bende-i fermânun olam

Pây-mâl-i ser-i gîsû-yı perîşânun olam

Kaşlarının yayına bin cân ile kurbânun olam

Bir iki gün bu fenâ tekyede mihmânun olam

Sana lâyık mıdur ey hüsrev-i âlî-şânum

Bana zulm eyleyesin çarha çıka efgânum

Nola yanında senün sehv ile itdümse günâh

Bana bagışla gözün başun için eyle nigâh

Kul günâh itse dem olur ki bagışlar anı şâh

Bana bagışlar isen rahmet ide sana İlâh

Yüzüme bir güle bak tâ ki sevinsün cânum

Dest-i lutfunla yapılsun bu dil-i vîrânum